çocukluğumdaki huzurlu günleri çok özlüyorum.bazen karşıma çıkıveriyor çocukluğumdan birşeyler, o zaman yaşadığıma şükrediyorum.
bizim sincap yola çıkmadan koltuğunda oturmamak için mızmızlandı.sonra yola da,koltuğa da alıştı.elinde sezonun ilk dondurması ve kitabı.
karaburuna vardığımızda karşılaştığımız mis gibi iyot kokusu ve sessizliğin huzuruydu.
balıkçıların sohbetlerine denk geldik.
çocukluğumun geçtiği deniz kıyısında hissettim kendimi,özellikle oğlumla denize taş atma yarışı içindeyken.
giritli'nin yeri rum meyhanesi diye bir yer keşfettik limanda.
o kadar güzel ki.sakinliği büyüleyici.
bu taşı çok sevdim.
bu güzeller güzeli kızı da.ayrılırken öpüştük.
karaburun mis kokulu bir balıkçı kasabası ve heryerde balıkçı tekneleri çıkıyor karşınıza.
dönüş yolunda rakıdan, iyot kokusundan ve huzurdan kafam çok güzeldi ama yine de ördümve yaşadığıma şükrettim.
((:
