bir mutluluk sebebi olarak arap sabunu

herşey çiçeklerim için arap sabunu almamla başladı. arap sabunu şu yeşil bit belasına iyi geliyormuş ve yapraklarını parlatıyormuş.

mağazada arap sabununu görünce nasıl mutlu oldum anlatamam.sanki çok eskilerden bir tanıdık çıktı geldi. o karamelimsi rengi, beni ye kıvamı.tarifsiz, garip bir his.eve gidip kokusunu içime çekmek için sabırsızlandım.arap sabunuyla en son yakın ilişkimiz sanırım yirmi sene öncesine dayanır.halılarımızı kendi balkonumuzda kendimiz yıkadığımız dönemlere.

kapağı bir heyecanla açtım.eskiden olduğu gibi arap sabununu yememek için kendimi zor tuttum.kokusunu içime çektim. beni şu andan alıp nerelere götürdü kokusu.anılar, kokular.anneannem gibi kokuyordu.sanırım yazın daha çok özlüyorum herşeyi.

çiçeklerim için yaklaşık bir litre suya bir çay kaşığı arap sabunu eritip karıştırdım ve fısfısla uyguladım.

bana bu kadarı yetmedi bir de arap sabunuyla bulaşık yıkadım.o esnada nerelere gitmedim ki.tatar mahallesinde bulaşık yıkayan kadınların evine, anneannem, komşuları, arkadaşları.onlarla halı yıkadık çiçekli şalvarlarımızla.ağzımda sakız.çingeneye bağladım yine ((:

bayram temizliği yaptık arap sabunumuzla, verandayı sildik, parlattık, avluyu da temizledik.heryer arap sabunu kokarken biz yorgun ama çok ferahtık.işimiz bitince ağacın altında , çardakta oturduk hep birlikte. 

anneannem benim anneannem değil de arkadaşım olmalıydı mesela.ben o dönemlerde yaşamalıydım.bahtiyar'ın dediği gibi ben eski ruhlu biriyim sanırım ve sıkıcı.

hiç yaşamadığım bir şeylere özlemim var.bahçeli bir ev, gramafon da çalan müzeyyen senar ve rakı.her akşam içerdim sanırım. 

evet tüm bunları şu arap sabunu yaptı.bizim izmir'e dönüp dönmememiz hala kesinlik kazanmadı ve bu belirsizlik içinde yaşarken sanırım hiç yaşayamayacağım bir hayatın huzurlu hayaline bırakıyorum kendimi.bazen albümlerde gördüğüm hiç tanımadığım bir kadına derin bir yakınlık besliyorum ve onun zamanında yaşasaydım kesin çok severdim onu diyorum.naftalin kokusu geldi burnuma tam şu an.ne hoş. 

ben bir arap sabunu peşinde koşarken kargocu gelmiş yine.artık beni ve annemi tanıdığından evde yoksam bile teslim ediyor kitabımı.kemal inal çocuk ve demokrasiyi ağır ağır okurken ben bir sevgi soysal okumak istedim.

soğuk kahve yaptım yine bu defa çikolata sosu da ekledim tarife.

ama o arap sabunu kokusundan sıyrılamadım.deniz havası almalıyım sanırım.tabi önce minik sincabımın uyanmasını beklemeliyim.

soğuk kahve

günün en sevdiğim saatlerinden biri bu saatler. bir diğeri için bakınız gün doğumu,  herkesin susup, kuşların cikciklerini dinlediğim o huzur anları.

bir loşluk çöktü evin içine.soğuk kahve yaptım ben de.nane beni hiç saşırtmıyor.sütle de güzel oldu. 

soğuk kahve tarifi:

soğuk süt içine her zaman ki ölçülerinizde kahve ve şekerinizi ekleyin.ben bol nane koydum bir de.bir iki de buz.bitti.güzel oldu.

yeni yünler aldım.mor mor.

çilek pencere önünde aylaklık ediyordu.

mutlu sonlar:deniz kabuğu atkısı

yeni haftaya mutlu bir sonla başladım. 

iki gündür gezmediğim bir tek yüncü kaldı ki o da eve biraz uzak olduğu için gitmek istemedim.hiç bir yüncüde aradığım rengi bulamadım.

bu atkı aslında tek renk olacaktı ama biraz da mecburiyetten iki renge çevirmeye karar verdim.

pembe gri uyumunu severim.bir iki güne kalmaz biter sanırım.

uykudan önce

biraz renk, biraz huzur, biraz örgü. 

balkonda uyuma mevsimi bu mevsim.tıpkı eski yazlarda olduğu gibi. anneannem gelirdi eski yazlarda izmir'den binlerce sevinç ceplerinde. ne mutlu olurdum geliyor diye anneannem. otobüsten sabah çok erken inerdi.salonda pencere önündeki koltukta beklerdim anneannemi.hep bu mevsimde gelirdi. balkonda uyuma mevsiminde. hep birlikte balkona hazırladığımız yataklara yatardık çekerek perdelerimizi.ne güzel, ne sıcak günlerdi. geçen gece geldi aklıma, balkonda büyük ayıyı izleyerek uyumaya çalışırken.

uzak!

ne kadar uzak.

hiç yaşanmamış gibi.

bir iyilik yap, kullanmadığın eşyaları sen de verrr!

güzel bir projeden bahsedeceğimi yazmıştım bir önceki yazımda.bu proje tüketime karşı paylaşmayı, yeniden kullanımı hedefleyen bir proje.

artık ihtiyacınız olmayan eşyalarınızın fotoğrafını çekip siteye yüklüyorsunuz ve isteyen size mesaj atarak eşyanızı talep ediyor.talep çok ise kime yollayacağınıza karar verip eşyanızı karşı ödemeli olarak kargoya veriyorsunuz. bu kadar basit bir sistem.

bahsettigim projenin adresi bu;

www.verrr.com

yol.

eğer bir bebeğiniz varsa yaptığınız her şeyde kendinizden önce onu düşünüyorsunuz ki bence düşünmek zorundasınız.onun geleceğini, iyi bir hayat sürmesini, iyi koşullarda yaşayıp,  ona sunduğunuz imkanlarda mutlu olmasını istiyorsunuz ve ona sunduklarınızın hep daha iyi olmasını istiyorsunuz.bazen bebeğinizin geleceği için daha iyi olacağını düşündükleriniz aslında sizin hiç de içten yapmak istemediğiniz şeyler olabiliyor.şehir değiştirmek gibi mesela.
bir iş var önümüzde.gerçekten güzel şartları olan, bahtiyar'ın mesleğini yapabileceği, mutlu olabileceği.bu iş izmir'de ama.şu an aslında kesin birşey yok.bir takım prosedürler, görüşmeler.bence en geç bir haftaya kadar sonuçlanır ve büyük ihtimalle olacak gibi.elbette hep bir diğer yüz var ama benim hislerim bize yolun göründüğü yönünde ve ben çok karmaşık hissediyorum kendimi. bir çocuk gibi düşünmeden fikrimi söylersem bu gitmemek yönünde oluyor.ama düşündüğümde herşeyin çok daha iyi olabileceğini görüyorum.
sanki yarın gidecekmişiz gibi bir tuhaf haller sarıyor içimi.bir hüzün.çiçeklerime bakıyorum onlar bile biraz solgun sanki. bebeğim anneannesinden yarım saat ayrılsa hemen ağlamaklı.evet oğlumu bahane ediyorum ama aslında ben de aynı durumdayım sanırım.bunca yıldır ilk defa ayrı kalacağız annemden.aramızda hep bir didişme olsa da, hatta bana örgü öğretirken bile ani bir kavgaya tutuşsak da annem işte.tuhaf hissediyorum.onca yıl özlemden sonra kavuştuğum masmavi denizden ayrılacak olmak.garip.çok göçebe bir hayat oldu benimkisi.
izmir benim için artık çok kasvetli bir şehir.ama bu iş olumlu sonuçlanırsa gideceğiz. demiştim bebeğiniz varsa önce onu düşünüyorsunuz. yoksa iç sesimi, kalbimi dinleyip dönmek istemezdim izmire.
bakalım neler olacak.belki erken kapıldım bu ayrılık hüznüne ve belki de korktuğum gibi olmayacaktır bu defa. izmir benim için son zamanlarda kabuslar şehrine dönmüştü sanırım hala atamadım üzerimden.

sıkıntılı bir yazı oldu biraz. ferahlatıcı bir çayla bitsin isterim.az önce küçük joe'nun buzlu çay tarifini denedim ve gerçekten güzel oldu.

güzel bir projeden bahsetmek istiyorum sanırım bir sonraki yazıya.

baygın kokulu bir çiçek.

aylar sonra açtı ful yasemin.balkonda oturmuş müzik dinleyip örgümü örerken o baygın kokusunu içime çektim.

hemen yanında papatyalarım da açmıştı.

deli gibi battaniye örmek isterken bu yaz sıcağında ancak böyle minik örgülerle idare etmekteyim.

bir çeşit mesajlar falan

fesleğenleri budadım tepelerinden.baş ucuma koydum.mis gibi kokuyorlar. 

biberleri de topladım.bu biberleri tatlı diye almıştık ama nasıl bir acısı var tarif edemem kesinlikle.

bu menekşeler bana inat kıştan beri hayatta kalmayı başardılar.bitlenmişlerdi, ilaca boğdum onları.bir kenara attım falan.söküp atmaya kalktım vazgeçtim.baktım kendilerine gelmişler.şimdi çok sevişiyoruz.

bu güzellik ilerleyen zamanlarda dev bir yatak örtüsü olacak.tabi bu annemin marifetli ellerinden.biraz zor ve uğraştırıcı gibi geliyor bana.ben de ögrenmek istiyorum tabi ((: en yakın zamanda.

bugün nerde ve ne zaman satın aldığımı hatırlamadığım bu kitabı aldım elime ve 186. sayfasını açtım.bana şöyle dedi:

"hayat senin için önceden hazırlanmış değildir. sen yarattığın hayatı yaşarsın,  ona ne koyarsan onu alırsın. önce ona anlam katmak zorundasın.ona renk, müzik ve şiir katmalısın.ancak o zaman yaşıyor olursun."

yeni

bir kaç gündür ihmal ettiğim çiçeklerimle ilgilendim bugün. sardunyalarımın kuruyan yapraklarını ve çiçeklerini temizledim.ellerimde kaldı kokuları.çok seviyorum.nisan ayında tohumunu ektiğim papatyalarım da çiçekle ödüllendirmişler beni yeni görüyorum.
sakarlığım yine üzerimde yalnız.balkon yıkarken sardunyamın tekini kırmayı başardım.suya koydum mevsimi değil sanırım ama umarım köklenir ve çoğaltırım.

yeni bir şeylere başladım bugün.keyifli gidiyor.

bu renk bu ara sevdiklerim arasında ilk sıralarda.

melekler bana bu günlerde sık sık meditasyon yapmamı söylüyorlar. benim meditasyon denemelerim olmadı değil ama sonunu uykuya bağladım. biraz komikti.belki denemeliyim.

bugün bir de timsah gördüm ben.

adı geçen timsahımız baya geveze olsa gerek.konuşma balonlarına baksanıza.

yaz kokusu

yaz kokusunu içime çekmeyi özlediğimi farkettim.

benim su aşığı oğlum yeniden hatırladı denizde ne kadar eğlendiğimizi.

deniz kokusu huzurludur her zaman, dinlendirir.dalga sesleri, yüzerken çıkan hışırtılar.

bahtiyar'ı deniz için ikna etmek bu defa pek zor olmadı ama şu huzuru yaşayabildiğimiz zaman bana yine de az geldi.üstelik minik sincabımı da eve dönmeye ikna etmek pek kolay olmadı ve yine bana düştü.

sanırım on dakika bir vedalaşma sahnemiz oldu.

hoşçakal deniz yine geleceğiz diyerek vedalaştık canım maviyle.